کد مطلب:41706 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
پیامبر خدا(ص) توسط همسرش ام سلمه از تصمیم آنان آگاه گشت. پس (بی درنگ) نزد آنان رفت و فرمود: (شنیده ام) به زنانتان رغبت نشان نمی دهید؟! اما من چنین نیستم، بلكه نزد زنان خود می روم و در روز غذا می خورم و هنگام شب به بستر خواب می روم. این روش من است، هر كس از راه و روش من سر باز زند از من نیست. گفتار رسول خدا(ص) كه پایان گرفت، جبرئیل این آیات را فرود آورد: ای اهل ایمان! چیزهای پاكیزه را كه خدا برای شما حلال نموده است بر خود حرام مكنید و از ستم دور كنید كه خدا ستمكاران ار دوست ندارد و از هر چیز حلال و پاكیزه ای كه خدا روزی شما كرده است بهره گیرید و از خدایی كه به او گرویده اید پروا پیشه كنید.[1] . [صفحه 148] گفتند: ای فرستاده خدا! ما سوگند یاد كرده ایم كه با خدای خویش پیمان بسته ایم كه چنین كنیم. آیه بعد در پاسخ آنان نازل شد: خداوند، سوگندهای بیهوده شما را مواخذه نخواهد كرد. و لیكن بر آن قسمی كه از روی عقیده قلبی یاد كنید بازخواست خواهد نمود كه در این صورت كفاره شكستن قسم، اطعام ده فقیر از خوراكی متوسط كه برای خود تهیه می بینید، و یا پوشاندن آنهاست و یا آزادی برده ای در راه خدا. و كسی كه تونای انجام دادن این كارها را ندارد، باید سه روز روزه بگیرد.... عن علی قال: ان جماعه من الصحابه كانوا حرموا علی انفسهم النسا و الافطار بالنهار و النوم باللیل، فاخبرت ام سلمه رسول الله (ص) فخرج الی اصحابه فقال: اترغبون عن النسا؟ انی اتی النسا و اكل بالنهار و انام باللیل فمن رغب عن سنتی فلیس منی. و انزل الله (یا ایها الذین آمنوا لاتحرموا طیبات ما احل الله لكم...)فقالوا: یا رسول الله (ص) انا قد حلفنا علی ذلك، فانزل الله: (لایواخذكم الله باللغو فی ایمانكم... ذلك كفاره ایمانكم اذا حلفتم و احفضوا ایمانكم[2] . [صفحه 149]
برخی از یاران رسول خدا(ص) (به گمان اینكه لازمه پرواپیشگی این است كه خود را از مواهب الهی محروم سازند و آنچه زا خدای متعال روا داشته بر خود ممنوع كنند) بر آن شدند تا از همسران خود دوری گزینند و روزها را به روزه شام كنند و شبها را با عبادت خدا به صبح آرند.
صفحه 148، 149.